เหตุคิดสั้น ฆ่าตัวตายรายนี้เกิดขึ้นในวันที่ 21 มกราคม 2564 พ.ต.ท.กฤษดา สุพรรณกูล สารวัตรสอบสวน สภ.เมืองนครพนม ได้รับแจ้งจากศูนย์วิทยุ 191 ว่า มีคนผูกคอตายในวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีนครพนม มหาวิทยาลัยนครพนม ถนนประชาสุขสันต์ ชุมชนหนองบึกทุ่ง เขตเทศบาลเมืองนครพนม จึงประสานแพทย์เวรโรงพยาบาลนครพนม เจ้าหน้าที่กู้ภัยศรีสัตตรีบเดินทางไปสอบสวนในที่เกิดเหตุซึ่งอยู่ในมหาวิทยาลัยนครพนม
ที่เกิดเหตุเป็นตึกอาคาร 6 ชั้น เมื่อเจ้าหน้าที่ขึ้นไปที่ชั้น 3 ในห้องแล็บปฏิบัติการ ก็พบศพผู้เสียชีวิตเป็นชาย ลักษณะนอนหงายเสียชีวิตอยู่บนพื้นตรงบริเวณประตูทางเข้าหน้าห้องทำงาน ที่ร่างผู้ตายพบว่ามีเสื้อกาว์นสำหรับปฏิบัติงานในแล็บคลุมอยู่พร้อมกับมีเสื้อสูทคลุมทับด้านนอกอีกชั้น โดยมีคุณพ่อของผู้ตายคือ นายมั่ง บุญแก้ว อายุ 68 ปี นั่งร้องไห้เสียใจอยู่ข้างๆศพอยู่อย่างน่าเวทนา โดยที่พ่อของผู้ตายรำพึงรำพันออกมาอย่างสะอึกสะอื้นตลอดเวลาและพูดซ๊ำๆว่า ทำไมถึงต้องทิ้งพ่อไปด้วย ในที่เกิดเหตุใกล้ๆกับศพพบผ้าพันคอสีน้ำเงิน 1 ผืนที่ผู้ตายใช้แขวนคอตัวเอง และยังพบกระเป๋าพลาสติกสีเหลืองแบบมีสายสำหรับคล้องคออีก 1 ใบ เมื่อตรวจสอบข้างในกระเป๋าดู ก็พบว่ามีกระดูกของแม่ผู้ตายอยุ่ในถุงผ้าสีน้ำตาล และพบกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆ มีข้อความเขียนจากลายมือผู้ตายเหมือนสั่งเสียล่วงหน้าว่า ให้ช่วยเผาตัวผู้ตายไปพร้อมกันกับกระดูกของแม่ผู้ตายด้วย ซึ่งจากหลักฐานข้อความบนแผ่นกระดาษแสดงอย่างชัดเจนว่าผู้ตายได้ตั้งใจแล้วว่าจะฆ่าตัวเองตาย
จากคำให้การของพ่อผู้ตายทราบว่าผู้ตายอาศัยอยู่กับพ่อแค่2คน ส่วนแม่ผู้ตายได้เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้ได้ปีกว่าๆแล้ว ผู้ตายยังไม่มีครอบครัว ปรกติเป็นคนมีนิสัยค่อนข้างเงียบขรึม พูดน้อย ชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไม่ค่อบชอบเข้ากลุ่มกับเพื่อนๆ ส่วนทางด้านนาง หวานตา บัวเคน ที่เป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการในห้องแล็บ กล่าวว่า ผู้ตายชื่อนายโกมล บุญแก้ว อายุ 44 ปี ทำงานเป็นอาจารย์ภาควิชากายวิภาคศาสตร์ โดยในวันเกิดเหตุ นายโกมลก็มาทำงานตามปรกติ พอมาถึงหน้าห้องแล็บก็ได้พูดกับตนด้วยสีหน้าที่ดูเคร่งเครียดว่า ช่วยออกจากห้องแล็บไปก่อน มีงานเยอะมากที่ต้องทำ และก็พูดกับตนว่าให้ช่วยดูอย่าให้ใครมารบกวนที่ห้องแล็บระหว่างทำงาน หลังจากนั้นนายโกมลได้ปิดประตูและล๊อคห้องไว้ด้วย ตนก็ยังไม่เอะใจอะไร
ต่อมาช่วงที่ตนเลิกงานและกำลังจะกลับบ้านก็พบกับนายมั่ง พ่อผู้ตายที่ขับรถมอเตอร์ไซด์มาตามลูกชายพอดี พร้อมกับถามนางหวานตาว่าวันนี้ทำไมนายโกมลยังไม่กลับบ้านอีก งานเยอะมากหรือถึงอยู่ทำงานกันมืดค่ำขนาดนี้ นางหวานตาก็แปลกใจ คิดว่านายโกมล น่าจะกลับบ้านไปแล้ว ทั้ง 2 คนจึงรีบไปที่ห้องแล็บและพยายามเคาะประตูเรียกหลายครั้ง แต่ไม่มีเสียงตอบจากนายโกมล จึงพากันไปดูทางบานหน้าต่างที่ระเบียงด้านข้างห้องแล็บ แต่ก็ยังไม่เห็นนายโกมล จึงเดินไปดูต่อที่ห้องทำงานของนายโกมล ปรากฏว่าประตูห้องเปิดเข้าไปไม่ได้ เหมือนมีอะไรมาดันขวางประตูอยู่ ตนจึงไปตามอาจาร์ยอีกท่านหนึ่งมาช่วยกันดันประตู จนสามารถเปิดเข้าไปในห้องทำงานของนายโกมลได้ สุดท้ายพบร่างนายโกมลห้อยอยู่กับขื่อประตู โดยใช้ผ้าสีน้ำเงินผูกคอตัวเองไว้กับขื่อประตูที่ด้านบน จึงรีบช่วยกันแก้ผ้าที่แขวนคอออกและนำร่างนายโกมลลงมาช่วยกันปั๊มหัวใจ และรีบโทรศัพท์แจ้งเจ้าหน้าที่ดังกล่าว
เพื่อนร่วมงานของผู้ตายก็ให้ความเห็นถึงสาเหตุที่นายโกมลคิดสั้นว่า น่าจะมาจากความเครียดในเรื่องที่นายโกมล สอบไม่ผ่านเกณฑ์การศึกษาในระดับปริญญาเอก ประกอบกับมีโรคประจำตัวหลายโรครุมเร้า และแม่นายโกมลก็พึ่งเสียชีวิตไปไม่นาน จึงเกิดความเครียดอย่างหนัก จนด่วนคิดสั้นตัดสินใจผูกคอตัวเองจนเสียชีวิตดังกล่าว จากการชันสูตร แพทย์ลงความเห็นว่าน่าจะเสียชีวิตมาประมาณ 4-5 ชั่วโมง ซึ่งนายมั่งจะนำศพไปบำเพ็ญกุศลตามประเพณีต่อไป ท่ามกลางความเสียใจของหัวหน้า เพื่อนร่วมงาน และลูกศิษย์
เครดิตเรื่องและภาพ https://www.matichon.co.th/region/news_2541281